Sanat akımlarını incelediğimiz bu seride daha öncesinde Hiperrealizm akımını incelemiştik. Şimdi de sizlerle birlikte Metafizik Resim ve onun öncülerinden de Chirico’yu inceleyeceğiz.
Metafizik Resim
Kübizm ve Fütürizm’e bir tepki olarak ortaya çıkan İtalyan sanat akımı Metafizik Resim (Pittura Metafisica), 1917’de mantık dışı, düşsel resimler yapan Giorgio de Chirico tarafından başlatıldı ve Carlo Carra tarafından devam ettirildi. Eserler içerisinde birbirinden farklı unsurların sentezi ve dramatik perspektif kullanımları bulunur. Yarattıkları imgeler ile görenlerin bilinçaltına hitap etmeyi amaçlamışlardı. Giorgio de Chirico, birbiri ardına sıralanan avangart akımlarla zenginleşmiş 20. yüzyılın en sıra dışı figürlerinden biridir.
Giorgio de Chirico
İtalyan Sürrealist Ressam Giorgio de Chirico, Yunanistan’ın Volos kentinde İtalyan bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. Carlo Carra ile birlikte Metafizik Resmin kurucularındandır. Ressam olmadan önce, de Chirico mühendislik eğitimi almıştı. Atina’da ve Münih’te Böcklin Okulunda- resim eğitimi görmüş olan Giorgio de Chirico, Arnold Böcklin‘in yapıtlarından etkilenmiştir.
Konudan çok farklı form ve ifade biçimlerinin ön plana çıktığı bu zengin dönemde, de Chirico çağdaşlarından farklı bir yaklaşımla geliştirdiği yepyeni konuları resmin odağına taşıdığı özgün metafizik bir evren yarattı.
1906-1909 yılları arasında Münih Güzel Sanatlar Akademisi’nde öğrenim gördüğü dönemde, Nietzsche, Schopenhauer ve Otto Weininger gibi düşünürlerin metinlerinden, Arnold Böcklin ve Max Klinger’in sanatından etkilenen de Chirico “metafizik” üzerine yazıları ve yapıtlarıyla yüzyılın öne çıkan gruplarından gerçeküstücülerin de esin kaynağı olmuştu.
Daha sonra Paris’e gitmiş burada metafizik resim anlayışını geliştirmiştir. Garip mimari şekiller (ıssız şehirler, fabrikalar, eski yunan ve roma kalıntıları) ortasında cetvel, pergel, balon, tahta manken gibi birbiriyle ilintisiz nesneleri bir araya getirerek ince bir ustalıkla sayısız kompozisyonlar yapmıştır. Bu özelliklerinden ötürü Chirico gerçek üstücülüğün öncülerinden sayılmaktadır.
Chirico’nun yapıtlarında sonsuzluğun ifadesi vardır. Issız kentlerin içerisinde yalnız insanlar, esrarengiz bir havaya sahip tasvirler ve Roma dönemine ait kalıntılar… Pek çok duygu ve düşüncenin birbirine karışmış, bir sentez oluşturmuş olduğu görülür Chirico’nun eserlerinde. Resim içerisinde resimler, insan içerisinde tablolar ve yapılar bulunur. Eserler içerisinde yer alan kompozisyonlar, bize bir şeyler fısıldamaktadır. Kahin gözlerimizin içerisine bakarken yaşamın gerçeküstülüğünü anlatmaktadır.
1935‘te İtalya‘ya döndüğü zaman eserlerinin bu ilk dönemini inkar etti ve yer yer Rubens ile Renoir‘i hatırlatan yeni bir üslup uyguladı.
Antik Yunan ve Roma sanatına ilgi duydu, eski ustaların yapıtlarını yeniden yorumladı. 80 yaşına geldiğinde tekrar metafizik resme yöneldi; sanat yaşamını bu alanda yeni geliştirdiği konular ve ilk dönemine kıyasla daha aydınlık bir paletle boyadığı tuvalleri ile tamamladı.
Chirico, en çok 1909 – 1919 arasındaki “fizikötesi dönem” eserleriyle ve bu eserlerde yarattığı duygu atmosferiyle tanınır. Chirico, sonraları metafizik konuları bırakarak daha gerçekçi bir resme yönelmiştir. Ancak sonraki dönem resimleri metafizik dönemdeki kadar başarılı bulunmamıştır.
Sonsuzluk Hasreti, Bir Sokağın Gizemi ve Melankolisi sanatçının tanınmış yapıtlarındandır.
